خارج از فک های بزرگ: برای اندازه گیری قطر خارجی یک جسم (مانند یک استوانه توخالی) یا عرض یک جسم (مانند یک میله) ، قطر یک جسم (مانند یک کره) استفاده می شود
داخل آرواره های کوچک: برای اندازه گیری قطر داخلی یک جسم (مانند یک استوانه توخالی یا لوله) استفاده می شود
کاوشگر / میله عمق: برای اندازه گیری عمق یک جسم (مانند یک لیوان کوچک) یا یک سوراخ استفاده می شود
مقیاس اصلی (متریک): مقیاس مشخص شده در هر میلی متر و به اندازه گیری طول تا 1 میلی متر کمک می کند
مقیاس اصلی (امپریال): مقیاسی که در اینچ و کسر مشخص شده است
مقیاس ورنیه (متریک) اندازه گیری های درون یابی را به 0.1 میلی متر یا بهتر می دهد
مقیاس ورنیه (امپریال) اندازه گیری های درون یابی را در کسری از اینچ ارائه می دهد
نگهدارنده: برای مسدود کردن قسمت متحرک استفاده می شود تا امکان انتقال آسان اندازه گیری فراهم شود
خوشمزه های موجود در نمودار قرائت اولیه را در مقیاس متریک حدود 2.475 سانتی متر نشان می دهد (2.4 سانتی متر از مقیاس اصلی به اضافه حدود 0.075 سانتی متر از مقیاس ورنیه).
کولیس ها اغلب "خطای نقطه صفر" دارند ، این زمانی است که هنگام بسته شدن فک ها ، رابط ها 0.000 سانتی متر را نمی خوانند. خطای نقطه صفر باید همیشه از قرائت اولیه کم شود. بگذارید فرض کنیم این کولیس ها خطای نقطه صفر 0.013 سانتی متر دارند. این به ما یک طول 2.462 سانتی متری می دهد.
برای هر اندازه گیری ، گزارش خطا در اندازه گیری نیز مهم است. قرائت اولیه و قرائت نقطه صفر به علاوه / منهای نیمی از طول مربوط به عرض کوچکترین فاصله مقیاس ورنیه (0.0025 سانتی متر) محدود می شوند. اینها خطاهای "مطلق" هستند و خطاهای مطلق اضافه می شوند ، بنابراین طول خواندن به اضافه / منهای طول مربوط به عرض کامل کوچکترین فاصله در مقیاس ورنیه (0.005 سانتی متر) محدود می شود. با فرض اینکه هیچ سیستماتیک بر اندازه گیری تأثیر نگذارد (ابزار کاملاً کار می کند) ، اندازه گیری کامل 2.462 سانتی متر 00 0.005 سانتی متر است.
دستگاه های تماس با ورنیه ، شماره گیری و دیجیتال مستقیماً فاصله اندازه گیری شده را با دقت و دقت بالا می خوانند. آنها از لحاظ عملکردی یکسان بوده و روشهای مختلف خواندن نتیجه را دارند. این کولیس ها شامل یک مقیاس کالیبره شده با یک فک ثابت و یک فک دیگر با یک اشاره گر هستند که در امتداد ترازو می لغزد. سپس فاصله بین فکها برای سه نوع به روشهای مختلف خوانده می شود.
ساده ترین روش این است که موقعیت اشاره گر را مستقیماً روی مقیاس بخوانید. هنگامی که اشاره گر بین دو علامت قرار دارد ، کاربر می تواند برای بهبود دقت در قرائت از نظر ذهنی وارد عمل شود. این می تواند یک کولیس به سادگی کالیبره شده باشد ، اما افزودن مقیاس ورنیه امکان درون یابی دقیق تر را فراهم می کند و روال جهانی است. این همان ورنیه است
https://site-5044524-1937-501.mystrikingly.com/blog/861234167ed
