نقره (Ag)، عنصر شیمیایی، یک فلز سفید براق که به دلیل زیبایی تزئینی و رسانایی الکتریکی آن ارزشمند است. نقره در گروه 11 (Ib) و دوره 5 جدول تناوبی، بین مس (دوره 4) و طلا (دوره 6) قرار دارد و خواص فیزیکی و شیمیایی آن بین این دو فلز متوسط است.
اصطلاح نقره به فلز گرانبهایی اطلاق می شود که معمولاً در تولید جواهرات، انواع تابلو مثل تابلو نقره، سکه ها، لوازم الکترونیکی و عکاسی استفاده می شود. بالاترین رسانایی الکتریکی را در بین هر فلزی دارد و بنابراین ماده ای بسیار ارزشمند است. نقره در بسیاری از فرهنگ ها و مذاهب جهانی در مراسم سنتی استفاده می شود و به عنوان جواهرات در مناسبت های مهم استفاده می شود. سرمایه‌گذاران ممکن است نقره فیزیکی یا سایر سرمایه‌گذاری‌هایی که توسط خود فلز گرانبها پشتیبانی می‌شوند، داشته باشند.
نقره یک فلز گرانبها به حساب می آید که در طول تاریخ از آن برای ضرب سکه و جواهرات استفاده می شده است و همچنین دارای رسانایی بالایی است که کاربردهای صنعتی و هنری (طراحی چیست) زیادی به آن می دهد.
سرمایه گذاران و معامله گران نقره فیزیکی را از طریق بازارهای کالا خریداری می کنند.
بیشتر تولید نقره جهان در سال 2018 به عنوان یک محصول جانبی از معادن سرب روی، مس و طلا حاصل شد.
خواص و کاربردهای نقره
از لحاظ تاریخی، استفاده عمده از نقره، پولی بوده است، به شکل ذخایر شمش نقره و در سکه. با این حال، در دهه 1960، تقاضا برای نقره برای مقاصد صنعتی، به ویژه صنعت عکاسی، از کل تولید سالانه جهانی فراتر رفت. در اوایل قرن بیست و یکم، دوربین‌های دیجیتال جایگزین دوربین‌هایی شدند که از فیلم استفاده می‌کردند، اما تقاضا برای نقره از بخش‌های دیگر - مانند ظروف نقره استرلینگ و آبکاری شده، زیور آلات، جواهرات، ضرب سکه، قطعات الکترونیکی و سلول‌های فتوولتائیک- همچنان مهم بود.
نقره به همراه طلا و فلزات گروه پلاتین یکی از فلزات گرانبها است. نقره به دلیل کمیابی نسبی، رنگ سفید درخشان، چکش خواری، شکل پذیری و مقاومت در برابر اکسیداسیون جوی، از دیرباز در ساخت سکه، زیور آلات و جواهرات استفاده می شده است. نقره دارای بالاترین رسانایی الکتریکی و حرارتی شناخته شده در بین تمام فلزات است و در ساخت مدارهای الکتریکی چاپی و به عنوان پوشش رسوب بخار برای هادی های الکترونیکی استفاده می شود. همچنین با عناصری مانند نیکل یا پالادیوم برای استفاده در تماس های الکتریکی آلیاژ می شود. نقره همچنین به دلیل توانایی منحصر به فرد خود در تبدیل اتیلن به اکسید اتیلن، که پیش ساز بسیاری از ترکیبات آلی است، به عنوان کاتالیزور استفاده می شود. نقره یکی از نجیب‌ترین - یعنی کمترین واکنش شیمیایی - در بین عناصر انتقالی است.
سرمایه گذاران و معامله گران نقره را از طریق بازارهای کالا خریداری می کنند. بازارهای کالاهای رایج برای فلزات گرانبها در ژاپن، لندن، سرزمین اصلی اروپا و ایالات متحده وجود دارد. افراد می توانند نقره را به صورت شمش، سکه و شمش خریداری کنند. سرمایه‌گذاران همچنین می‌توانند دارایی‌هایی را خریداری کنند که توسط فلز گرانبها پشتیبانی می‌شوند، بدون اینکه نیازی به نگهداری کالای واقعی داشته باشند، مانند صندوق‌های قابل معامله در بورس (ETF)، سهام در شرکت‌های نقره، و صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک.
مصرف نقره در بخش صنعت
نقره مصارف صنعتی زیادی دارد و بیش از نیمی از تقاضای سالانه جهان در پنج سال گذشته را به خود اختصاص داده است.
این بدان معناست که رشد اقتصادی می تواند بر قیمت نقره بسیار بیشتر از طلا تأثیر بگذارد. تنها 10 تا 15 درصد از تقاضای سالانه طلا در سراسر جهان از مصارف صنعتی ناشی می شود و مابقی به جواهرات و سرمایه گذاری اختصاص می یابد.
به دلیل قدرت بدنی، درخشندگی، چکش‌خواری و شکل‌پذیری نقره (می‌توان آن را له کرد یا به شکلی درآورد)، مردم نیز هزاران سال است که از نقره در جواهرات، ظروف غذاخوری و هنرهای زیبا استفاده می‌کنند. کاربردهای صنعتی از رسانایی نقره (بالاترین عنصر برای الکتریسیته و گرما) و همچنین حساسیت آن به نور و کیفیت ضد باکتری استفاده می کنند.
مصرف نقره به ترتیب در بخش صنعت (به ویژه صنایع الکترونیک)، ساخت جواهرات و لوازم تزئینی، تولید سکه و مدال، عکاسی و ساخت ظروف و لوازم غذاخوری بوده‌است. از دیگر کاربردهای نقره می‌توان به ساخت آینه و دوربین، به عنوان کاتالیزور فرایندهای شیمیایی، ملغمه پرکردن دندان و ساخت برخی سازهای موسیقی اشاره کرد. ضمن اینکه سکه‌ها و شمش‌های نقره برای سرمایه‌گذاری و به عنوان پناه امن سرمایه به‌کار می‌روند.
امروزه نقره برای لحیم کاری و آلیاژهای لحیم کاری، باتری ها، دندانپزشکی، پوشش های شیشه، تراشه های LED، پزشکی، راکتورهای هسته ای، عکاسی، انرژی فتوولتائیک (یا خورشیدی)، تراشه های RFID (برای ردیابی بسته ها یا محموله ها در سراسر جهان)، نیمه هادی ها، صفحه نمایش های لمسی، ارزشمند است. تصفیه آب، نگهدارنده چوب و بسیاری از مصارف صنعتی دیگر. گروه صنعتی مستقر در واشنگتن، موسسه نقره، آن را "فلز ضروری" می نامد.
نقره در صنعت فتوولتائیک یا انرژی خورشیدی
حساسیت نقره به نور کاربرد سریعی در صنعت فتوولتائیک یا انرژی خورشیدی پیدا کرده است. سلول های فتوولتائیک با استفاده از نقره به عنوان جوهر رسانا، نور خورشید را به الکتریسیته تبدیل می کنند.
استفاده از فتوولتائیک برای اولین بار در سال 2000 بر تقاضای نقره تأثیر گذاشت، درست زمانی که استفاده از عکاسی شروع به کاهش کرد، با مصرف این بخش در آن سال 1 میلیون اونس. این حتی یک دهم میزان استفاده شده توسط صنعت الکترونیک نبود، اما تا سال 2008، بخش فتوولتائیک سالانه 19 میلیون اونس مصرف می کرد زیرا یارانه های دولتی باعث رشد صنعت در ایالات متحده، اروپای غربی و به ویژه چین شد.
تقاضای فتوولتائیک برای نقره در این یارانه مالیات دهندگان افزایش یافت و با نرخ سالانه 50 درصد رشد کرد و شروع به پر کردن شکاف به وجود آمده توسط صنعت رو به زوال عکاسی کرد. اما پس از آن که یارانه ها با ادامه بحران مالی کاهش یافت و با دو برابر شدن قیمت نقره در سال 2011 به 50 دلار در هر اونس رسید - اوج بی سابقه ای که در ژانویه 1980 ثبت شد - تقاضای صنعتی نقره برای سه سال متوالی کاهش یافت.
قیمت های بالاتر به معنای توسعه فناوری برای استفاده از نقره کمتر در تولید همان مقدار انرژی خورشیدی بود. این "صرفه جویی" اکنون مقدار نقره را تا 80 درصد در هر سلول خورشیدی نسبت به یک دهه قبل کاهش داده است. بنابراین علیرغم افزایش کل تولید پنل های خورشیدی، تقاضای فتوولتائیک ایالات متحده برای نقره در سال های اخیر در واقع کاهش یافته است. در اروپا، آن یارانه های دولتی قبلی منجر به تولید بیش از حد عظیمی شد و ظرفیت مازاد در این صنعت باعث شد بسیاری از تولیدکنندگان سلول های خورشیدی ورشکسته شوند، همچنین از رقابت چین آسیب دیده است.
بر اساس بررسی جهانی نقره موسسه نقره در سال 2014، تقاضای جهانی فتوولتائیک برای نقره در دهه گذشته با نرخ ترکیبی سالانه 20 درصد رشد کرده است. چین اکنون پیشرو در تولید پنل های خورشیدی است و 60 درصد از تولید جهانی سال 2013 را تولید می کند. خروجی ظرفیت خورشیدی در چین بین سال‌های 2010 تا 2013 از 0.8 به 18.6 گیگاوات افزایش یافت و پکن تا سال 2017 70 گیگاوات را هدف قرار داد.
استفاده از نقره عکاسی
عکاسی اولین مورد استفاده نهایی نقره بود و از نیترات نقره برای ایجاد کریستال های هالید حساس به نور استفاده می کرد. این بخش شامل عکاسی مصرف کننده، هنرهای گرافیکی و رادیوگرافی (اشعه ایکس)، هم در پزشکی و هم در بازرسی صنعتی ماشین آلات سنگین است.
تقاضای نقره عکاسی در سال 1999 به اوج خود رسید و 25 درصد از کل تولید را تشکیل می داد. تنها بازار فیلم در ایالات متحده بیش از 93 میلیون اونس نقره در آن سال مصرف کرد که بیش از یک اونس از هر ده فروخته شده در سراسر جهان بود. با این حال، ظرف پنج سال، تقاضای عکاسی به زیر 20 درصد از کل تقاضا کاهش یافت و تا سال 2013 به 9 درصد کاهش یافت.
رشد عکاسی دیجیتال بیشترین نقش را در این کاهش داشته است. عکاسی ثابت که در اشعه ایکس استفاده می‌شود همچنان مصرف‌کننده بزرگ نقره است، اما کل تقاضای عکاسی نسبت به اوج خود 70 درصد وزن کاهش یافته است.
کاربرد نقره در هنر
نقره که هزاران سال به عنوان یک رسانه هنری مورد استفاده قرار می گرفت، گذشته ای باستانی دارد. در کتاب مقدس ذکر شده است، نقره در هزاره چهارم قبل از میلاد استخراج شد. (در منطقه ترکیه کنونی) چون تکنیک های جدیدی برای جداسازی آن از سرب کشف شد. نقره که در امپراتوری روم و ثبات ارز آن به حساب می آید، برای تولید سکه، جواهرات و تعداد بی شماری از اقلام کاربردی که از دکمه ها تا ظروف مختلف را شامل می شود، استفاده شده است. نقره به عنوان یک فلز گرانبها از دیرباز پس از طلا در رتبه دوم قرار دارد، اما محبوبیت آن به عنوان یک ماده گرانبها با گذشت زمان کاهش نیافته است. صنعتگران یا بهتر بگوییم نقره‌سازان، از لحاظ تاریخی برای یادگیری خواص نقره و تکنیک‌های تبدیل این فلز به اشیاء مختلف آموزش دیده‌اند.
در دوران باستان، به ویژه در روم، نقره برای ساخت ظروف بشقاب، ظروف خانگی و کارهای زینتی بسیار ارزشمند بود. نقره بعداً موقعیت تسلط خود را به طلا از دست داد، اما در طول قرون وسطی بار دیگر به ماده اصلی مورد استفاده برای آثار هنری فلزی در اروپا تبدیل شد. شباهت بین طلای جامد و نقره طلایی تضمین می کند که نقره ارزان تر بازار بزرگی را در اختیار خواهد داشت. مقادیر زیادی نقره از دنیای جدید نیز خریداران مشتاق در اروپا را تشویق کرد. هنر نقره کاری در رنسانس شکوفا شد و تقریباً در هر شکل قابل تصوری بیان شد. نقره اغلب با طلا و سایر مواد تزئینی آبکاری می شد. اگرچه از زمان یونان باستان از ورق های نقره برای پوشاندن چوب و فلزات دیگر استفاده می شد، اما تکنیک قرن هجدهم برای ترکیب ورقه های نازک نقره با مس، کالاهای نقره ای به نام صفحه شفیلد را در دسترس بیشتر مردم قرار داد.
معرق و نقره در قالب تابلو نقره و هنری زیبا
امروزه از نقره با استفاده از هنر مُعَرَّق‌کاری که یکی از صنایع دستی است نقره را برش زده و در کنار هم روی یک سطح می‌چسبانند. نتیجه معرق‌کاری معمولاً تصویری است که با چیدن منظم و هموار قطعات کوچک سنگ‌های یا چوب‌های رنگی یا سفال در کنار هم ساخته می‌شود.
فرهنگستان زبان فارسی برای معرق واژه پاره‌چین و معرق‌کاری، پاره‌چینی، را برگزیده است. در زبان‌های غربی برای این مفهوم کلمه «موزائیک» (به فرانسوی: Mosaïque) استفاده می‌شود که معنی روزمره موزائیک در زبان فارسی تفاوت دارد. موزائیک در فارسی به معنی کفپوشی است متراکم، در حقیقت یک جور بتن، که تراکم خود را یا از طریق فشار پرسی موزاییک پرسی یا از طریق لرزش موزاییک ویبره‌ای به دست می‌آورد و از ماسه، سیمان، سنگ‌دانه، پودر سنگ و آب در ابعاد و طرح‌های گوناگون تولید می‌شود.
معمولاً در معرق‌کاری از انواع چوب، صدف، فلزات، کانی‌ها، استخوان و موارد دیگر استفاده می‌شود. پس از انتخاب طرح و تفکیک اجزای آن، به دورگیری و انتقال نقشه بر روی تخته سه‌لا پرداخته، سپس قطعات را که می‌توان از چوب، صدف، فلزات، کانی‌ها و استخوان انتخاب شده باشد، توسط اره مویی بریده و در کنار هم بر روی تخته سه‌لا جفت و جور می‌کنند، مانند: قطعات تکمیل کنندهٔ پازل.
سپس برای حفاظت، براق و زیباتر شدن کار به آن پلی‌استر زده و آن را از تخته سه لایی جدا کرده و روی سطح مسطح می‌چسبانند. در آخر دور کار را با زوار چوبی می‌بندند تا کادر آن تکمیل شود.
عیار نقره چیست و چه عددهایی در ظروف و تابلو نقره و... می باشد
در اغلب آینه شمعدان و ظروف نقره یک عدد دیده می شود با شماره 900 یا 840 و یا 925 که این عدد عیار نقره می باشد.
این عدد مشخص می کند چند درصد از محصول شما دارای نقره خالص می باشد. به عبارت دیگر در محصولات 90 عیار (900) 90% درصد شمش و 10% از فلزات دیگر بکار رفته است که به آن بار گفته می شود.
چرا در بعضی از مصنوعات عدد 90 یا 900 نوشته می شود؟ تفاوت آنها در چیست؟
-در ایران شمش نقره 100 عیار فرض می شود اما در کشورهای دیگر نقره شمش، 1000 عیار فرض می شود پس این دو هیچ فرقی با یکدیگر ندارند.
چرا محصصولات نقره (ظروف و حتی زیورآلات) با عیارهای مختلف ساخته می شود؟
-جواب آن در این است که هر چه میزان شمش موجود در مصنوع کم باشد استقامت آن در مقابل خم شدن، قرشدن و چکش کاری بیشتر می شود.
معمولا" از بار مس برای عیاربندی ظروف و آینه شمعدان نقره استفاده می شود که فلزیست بسیار سازگار با نقره و باعث تغییر رنگ در نقره نمی شود.
توجه داشته باشید در یک محصول که عیار آن 90 می باشد میزان نقره شمش موجود در محصول 90% و 10% باقی مانده بار مس می باشد، که این 10% علاوه بر مطالب فوق کمک می کند تا قیمت تمام شده محصول تعدیل شود. پس هرچه عیار نقره پائین تر باشد قیمت آن نیز کمتر است.
هنرمندان صنایع دستی در بعضی موارد از عیار 84 نیز در تولید مصنوعات خود استفاده می کنند.
از نقره عیار 925 بیشتر در جواهر سازی و ساخت زیورآلات نقره استفاده می شود چون نقره شمش آن بیشتر و بار آن (ناخالصی) کمتر است و ایجاد حساسیت پوستی نمی کند، این عیار 925 برگرفته از نقره استرلینگ (استاندارد جهانی) می باشد.
https://www.investopedia.com/terms/s/silver.asp
https://www.britannica.com/science/silver
https://www.bullionvault.com/silver-guide/silver-industrial-demand
https://www.britannica.com/art/silverwork
https://fa.wikipedia.org/wiki/معرق%E2%80%8Cکاری
